Op zondag 14 april 2013 zond Omroep RKK een geloofsgesprek uit met de pastoraal werker Han Geppaart. Geppaart werkt in de Vijfheiligenparochie te Made. Het gesprek vond plaats in Centrum Bovendonk te Hoeven, een plaats die voor Han Geppaart een heel bijzondere betekenis heeft.
Lees onderstaand een verslag van het gesprek, of bekijk de uitzending via de website van Omroep RKK, klik hier.
Late roeping of laat antwoord
Bovendonk is een opleidingscentrum voor late roepingen. Han Geppaart staat in de bibliotheek van de opleiding, een ruimte die voor hem een speciale betekenis heeft. Han Geppaart is in zekere zin een late roeping of een laat antwoord. Deze geboren Terheijdenaar studeerde economie en doceerde lang economie op middelbare scholen en later op het Hoger Economisch en Administratief Onderwijs in ’s-Hertogenbosch.
Wie is God?
Geppaart is heel zijn leven bij de Kerk betrokken geweest. “Ik ging elke zondag. Als jongere was ik lid van het jongerenkoor en de liturgiegroep. Daar leerde je over het geloof te spreken. Ik bracht mijn geloof ook op school ter sprake. Ik gaf les op een protestants-christelijke school en schreef bij tijd en wijle in de schoolkrant een artikeltje over het geloof. Het geloof was in die tijd een stuk theorie. Ik leefde niet vanuit een persoonlijke relatie met God. Ik vroeg me af of God iets was, een onpersoonlijke kracht. Dit was een echte worsteling voor mij.”
Warmte en liefde
Toch gebeurde er rond 1990 iets. Han werd uitgenodigd voor een gebedsgroep. Daar gebeurde iets met mij. Een deken viel over mij heen. Tranen vloeiden. Ik voelde warmte en liefde. Ik kon bidden. Een half jaar later nam ik deel aan een jongerenbijeenkomst van de Charismatische vernieuwing. Het was hier, in Centrum Bovendonk. Het weekend stond in het teken van vriendschap. Wij zaten in een bovenzaal. Een priester sprak daar over God en ging in op mijn vragen. Hij stelde zich de vraag of God nu een ding, kracht of een persoon was. Hij zei: ‘Wat we van God ervaren is liefde.’ Dat had ik een half jaar eerder sterk gevoeld.”
“Toen vielen bij mij verschillende stukjes ineen. Van een auto of een ander ding kun je geen liefde ervaren. Dat kan enkel van personen. Deze woorden werden werkelijkheid in de gebedsgroep. Tegelijkertijd was er ook een leiderschapsweekend van de Charismatische Vernieuwing. De deelnemers hieraan zaten in de bibliotheek. Wij gingen op een gegeven moment naar beneden. We stonden op de galerijen. In de bibliotheek was een lofprijzing. Hier, op deze galerij, werd ik geraakt door een enorme liefde. Ik brak helemaal open. Ik wist niet dat mij dit kon gebeuren. God openbaarde zich aan mij in Christus. Hier, op deze plek. De volgende ochtend reed ik naar ’s-Hertogenbosch. Ik vroeg me echt af wat ik moest doceren, al die wiskundesommen, die verhalen over interest”
Verlies
“Een aantal jaren later werd ik getroffen door een verlieservaring. Ik begreep niet hoe God dit kon toelaten. Ik voelde God niet meer. Ik voelde me echt alleen. Ondertussen kruisten wel allerlei mensen mijn pad. Maanden later brak het inzicht door dat God aanwezig was in de mensen die ik ontmoette. Mijn pijn was te groot om God te ervaren. Ik herkende me in het bekende gedicht ‘Voetstappen langs de vloedlijn’ . Dit gedicht vertelt dat een persoon, wanneer hij zijn leven overziet, vier voetstappen op het strand ziet. Op sommige delen staan er maar twee, juist in die periodes dat hij het zeer zwaar had. Hij vraagt aan God: ‘Hoe komt dit?’ God antwoordt: ‘In die periodes heb ik jou gedragen’.”
Een nieuwe stap
Bij Han Geppaart leidde deze ervaring tot een nieuwe stap. “Al die cijfers zijn mooi maar is er niet meer? Ik voelde een heftig verlangen in mezelf om pastoraal actief te zijn. Ik heb dit seintje opgepikt. Ik heb getracht de geesten te onderscheiden en ben toen theologie gaan studeren. Na de afronding van mijn studie wilde ik het pastorale werk aanvankelijk combineren met mijn taak in het onderwijs. Ondertussen doceerde ik ook ethiek, wat in de lijn lag. Toch ben ik volledig voor het pastoraat gegaan. Het moment dat ik mijn ontslagbrief op de bus deed, voelde ik een enorme bevrijding.”
De liefde van God delen
“In elke ontmoeting met mensen probeer ik de bron, God aan te boren. Ik probeer duidelijk te maken dat God onvoorwaardelijk van hen houdt. Hij verlangt ernaar zijn liefde met ons te delen. Ik zie dat terug in de parabel van de werkers van de wijngaard. Economisch klopt er niets van dat degenen die het laatste kwamen even belangrijk zijn als de werkers van het eerste uur.”
“Soms kom je mensen tegen die niets met je verhaal kunnen. Dat vind ik jammer. Het gaat om de levende relatie met Christus. Jezus Christus openbaart ons de liefde van God tot en met de kruisdood toe. God klopt altijd op je deur. Als ik mijn gebedstijd niet heb, voel ik me niet goed. In het gebed ontmoet ik God.”
Alles is een gave
Als mensen God niet ervaren? “Niemand heeft dezelfde ervaring. Zelf ben ik trouw blijven bidden. Ik adviseer hun te blijven zoeken en niet af te haken. Je merkt niet altijd dat God naar je omziet, maar Hij doet dit wel. Ik ervaar God als mijn Rots. Hij maakt mij gelukkig en dit geluk wil ik delen. Dit noemen we catechese. Het verhaal van de ontmoeting tussen God en mens wil ik elke bijeenkomst vertellen. Daarom begin ik elke vergadering met gebed. Ik vraag de heilige Geest om bijstand en bedank Hem. Alles is een gave en voor niets.”
