Op zondagochtend 3 maart zond Omroep RKK een Geloofsgesprek uit met Martina Meul. Ze staat op de galerij van de bibliotheek van de Priester- en Diakenopleiding Bovendonk. Achter haar staan banden met tijdschriften waarin de wijsheid der eeuwen is opgeslagen. Martina Meul werkt als bisschoppelijk gedelegeerde voor het onderwijs in het bisdom van Breda.
Lees onderstaand een verslag van het gesprek, of bekijk de uitzending via de website van Omroep RKK, klik hier.
Een belangrijke taak
“Als vertegenwoordiger van de bisschop leg ik een lijntje met de scholen,” legt ze uit. “Catechese is immers een belangrijke taak. Het gaat erom in de catechese om over Jezus Christus en zijn boodschap te vertellen. Dat Hij de Zoon van God is, dat Hij verrezen is en de levende is. Die boodschap probeer ik op school aan de orde te stellen. Dit is niet altijd eenvoudig.” Dit komt volgens Martina Meul niet omdat er geen belangstelling voor is maar omdat scholen zo veel aan hun hoofd hebben.
Het geloof in Jezus
“Jongeren en mensen hebben behoefte aan rolmodellen,” meent ze. “Ik ben ervan overtuigd dat er bij jongeren belangstelling is in de kern van Jezus’ boodschap. Jezus is authentiek. Hij is puur. Jezus spreekt mij absoluut aan.” Hoe dit komt? “Ik ben in een katholiek gezin opgegroeid,” vertelt Martina. “We spraken op een vanzelfsprekende manier over het geloof. We maakten kennis met de eucharistie, we gingen biechten. Het hoorde er bij. Op een gegeven moment moet je het geloof wel zelf toeëigenen. Ik ben op onderzoek gegaan, ik heb boeken gelezen.. Dat alles heeft er bij mij toe geleid dat ik gelovig gebleven ben.”
Het geloof heeft voor Martina een grote betekenis. “Jezus reikt mij een perspectief aan. Hij stimuleert mij om hier mee te werken aan de uitbouw van het Rijk Gods. Na dit leven wordt ons dit ten volle toebedeeld. Dit biedt uitzicht. Ik ben ervan overtuigd dat na de dood niet alles ophoudt, maar dat we zullen delen in het Rijk van God waar geen lijden, geen pijn meer zal zijn.”
Verbinding met Jezus en met de naaste
Daarom is Martina erg geraakt door het symbool van het kruis. “Het kruis heeft twee lijnen. Er is een verticale lijn. Dat is de lijn met Jezus Christus, met God. De horizontale as verbindt mij met de ander. Deze heeft te maken met de barmhartigheid, de liefde die ik voor hem of haar moet uitstralen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn bestaan zin heeft. Ik ben hier niet toevallig. Ik heb een opdracht te vervullen om met mijn talenten mee te werken aan de uitbouw van Gods Rijk. Dit geloof is versterkt door ervaringen in mijn eigen leven. Als kind ben ik namelijk ernstig ziek geweest. Toen ik genezen was besefte ik dat dit niet zonder reden was. Het was alsof God tegen me zei: ‘Kijk Martina, maak er iets moois van!’ Toen ik 21 jaar oud was, ging ik naar Taizé. Ik kwam daar in contact met mensen uit heel Europa, ook met mensen uit het Oostblok. Dat was toen (in het begin van de jaren zeventig) heel bijzonder. Ik voelde dat Gods Geest werkte in die vele jonge mensen die op zoek waren naar de kern van het Evangelie. Het thema van die week was: ‘Leven tegen de stroom in’. Ik heb dit als thema van mijn eigen leven gekozen.”
Bezoeken aan scholen
Geldt dit ook voor Martina’s huidige werk? Ze moet even denken en zegt dan: “In zekere zin. Ik bezoek steeds scholen. Ik kom binnen en informeer naar het leven op school. De meeste scholen waarderen het zeer dat het bisdom contact met hen legt. Ik ga in gesprek en soms spreken we over ons persoonlijk geloof. Dan probeer ik iets van de Boodschap van het Evangelie over te dragen.”
Interesse bij jongeren
Martina vertelt kort over de manier hoe dat gaat. “Enkele jaren geleden kreeg ik de opdracht op scholen de Wereldjongerendagen van Madrid te promoten. Ik heb dit gedaan en ben naar scholen toegegaan. Ik bezocht ook de klassen. Op het moment dat ik over Jezus begon te vertellen, waren de jongeren vol belangstelling. Ik vraag me af of dit wel voldoende gebeurt. Of we met elkaar over Jezus spreken? Hij is een persoon van alle eeuwen.”
De barmhartige Samaritaan
Martina spreekt over de parabel van de barmhartige Samaritaan. “Dit verhaal gaat over de oneindige barmhartigheid van God die zich over ons ontfermt net zoals in het verhaal van de Verloren Zoon. Zo vertel ik ook graag het verhaal van de storm op het meer. Dat spreekt jongeren aan, ook omdat het vaak stormt in hun eigen hart. Jongeren kennen die momenten en herkennen dit. Ik hoop dat in elk gezin zo over Christus gesproken wordt. Catechese moet landen in het hoofd, hart en wezen van de mens.”
Tegen de stroom in
“Soms ga ik met deze boodschap tegen de stroom in. Als christen ga je niet altijd mee met dat wat de maatschappij te bieden heeft. In die zin is de Veertigdagentijd een geweldige tijd die uitloopt op het Paasfeest, het voornaamste christelijke feest. De Veertigdagentijd is een periode van bekering naar God, die zelf al naar ons gekeerd staat.”
