Op zondag 19 juli is Edwin van Dijk uit Goes te gast bij Leo Fijen in het Geloofsgesprek. De uitzending is om 10.10 uur op NPO2. Tijdens een bijeenkomst van het bisdom in het Jaar van het Gebed sprak Edwin op indrukwekkende wijze over hoe hij biddend omgaat met zijn ziekte, zijn mogelijkheden en onmogelijkheden.
Edwin houdt een blog bij op https://hoiedwin.wordpress.com/. “Ik heb het idee dat ik mijn bovenkamer in mentaal opzicht redelijk op orde heb nadat diezelfde bovenkamer in fysiek opzicht een redelijke puinhoop is geworden,” schrijft hij in de meest recente bijdrage. “Maar dat idee blijkt toch niet zo houdbaar als ik dacht.”
Sterven
De bijdrage heeft als titel ‘Ver-werken’. Edwin: “Verwerken speelt zich af in de diepte van mijn wezen tot in lagen die ik tot voor kort niet kende en waar ik ook nu pas door de mentale mist heen langzaam mee in aanraking kom. Het is dus werken aan mezelf ver in de diepte van mijn wezen, dus ver-werken. Dit ver-werken speelde zich af rondom het thema ‘sterven’. De dood heeft me niet vaak uit het veld geslagen. Ik heb in het vooruitzicht van de dood bittere tranen gehuild en gebruld maar een langdurige teneergeslagenheid heeft het me nooit gebracht, ook nu God zij dank niet. En toch. Toen we laatst in de beslotenheid van ons gezin spraken over een eventuele vakantie volgend jaar zagen we wel in dat we niet wisten of ik er dan nog zou zijn in deze vorm.”
Licht
Edwin schrijft over sterven, een realiteit in ieders leven, en over wat het voor hem betekent. “Ook dat blijkt weer het beste te gaan als ik het woord zelf als basis neem. Ster & Ven. Een ster aan het fundament waarvan we tegen onze kinderen wel eens zeggen dat Opa of Oma een ster is geworden. Een mooie, warme & troostrijke gedachte omdat Opa of Oma dan nog een beetje bij ons is en wellicht zelfs over ons waakt. Die Ster is voor mij licht. Licht, waarnaar we terug mogen keren na het sterven van dit aardse lichaam. Licht dat vele namen kent en voor mij persoonlijk Christus is. Licht waarop we mogen vertrouwen dat het er is om ons naar daar te brengen waar we wezen moeten. Er bestaan denk ik geen woorden om ook maar in de buurt te komen van wat dat dan is maar geloven dat dat ‘goed’ komt en al goed is, blijkt telkens weer een onvoorstelbare zegen.”
Water
“En dan die ‘Ven’. Een vennetje zoals in Drente waar ik grotendeels (op)gegroeid ben staat voor mij voor bijvoorbeeld de aarde. De aarde als moeder aarde waar dit vermoeide en tegen die tijd gebroken lichaam in terug mag keren, tot rust mag komen en zich dan in opgenomen mag weten. Die ‘Ven’ is ook het water. Water dat zo letterlijk en figuurlijk het leven geeft in zoveel verschillende vormen. Water dat mij heeft gereinigd in de doop en water dat het leven doet vloeien in onbekende beddingen naar steeds nieuwe bochten in de rivier die we ‘Leven’ noemen en ons voert naar onbekende oevers en onbekende kusten.”
Vergezichten
“Dat ster-ven baande zich de afgelopen weken opnieuw een weg naar mijn bewustzijn en waar dat soms weer zoute tranen bracht, brengt het me ook dieper liggende vergezichten binnen beddingen in die rivier die me inmiddels vertrouwd zijn en me troost en leven geven.”
Edwin van Dijk.
