Rianne Emmen uit Roosedaal is een van de 350 pelgrims die meetrekken op bedevaart. Haar man zingt in het projectkoor, maar zijzelf heeft geen bijzondere taken. In haar eigen parochiekern in Roosendaal vervult ze verschillende taken. Ze is lector, is lid van het dameskoor, zet regelmatig na de viering koffie en bezoekt vanuit de parochiekern zieken.
Rianne heeft verschillende redenen om met de bedevaart mee te gaan. Op de eerste plaats wil ze een groepsbedevaart meemaken. “Ik ben veel met mijn gezin en later alleen met mijn man op pad geweest. Samen hebben we verschillende bedevaartsoorden bezocht. We waren al eerder van plan om met een bisdombedevaart mee te gaan, maar door persoonlijke omstandigheden kwam het er toen niet van. Vorig jaar hoorden we over de bedevaart naar Polen. We hebben ons toen ingeschreven. Daarbij kwam dat het doel ons aansprak,” zegt ze. “Onze kleinzoon was met vrienden in Polen op vakantie geweest. Hij kwam met enthousiaste verhalen thuis. Hij was zeer onder de indruk van Auschwitz en vond dat zijn grootouders dit moesten zien.”
Op de vraag wat op haar het meest indruk maakte, antwoordt Rianne resoluut: “De kruisweg in het klooster van Czestochowa. Die raakte me helemaal. De uitdrukking op al die gezichten. Ik zag in alle hoofden de wereld verschijnen. Het raakte me zo diep.”
Rianne was ook zeer onder de indruk van Auschwitz. “We kennen via de literatuur veel verhalen over Auschwitz, maar als je op de plaats zelf bent, is het anders. We hadden een ontzettend goede gids die alles helder uitlegde. Na het bezoek aan Auschwitz gingen we naar het heiligdom van Johannes Paulus II. Dit was een mooi heiligdom, maar het contrast met Auschwitz was voor mij te groot."
Rianne Emmen. (Foto: R. Mangold)
