Op zondag 28 april bezochten jongeren die zich voorbereiden op de Wereldjongerendagen het Peerke Donders Paviljoen in Tilburg. De reis van de bisdommen Rotterdam en Breda gaat via Suriname, waar de Tilburgse missionaris zich in de 19e eeuw inzette voor de melaatsen.
Het Peerke Donders Paviljoen met op de achtergrond het gereconstrueerde geboortehuis van Peerke Donders en ernaast de kapel.
Op 1 juni van dit jaar wordt herdacht dat de slavernij 150 jaar geleden werd afgeschaft (1863). Het museum besteedt in een actuele tentoonstelling aandacht aan Peerke Donders en de slavernij. De gids die de jongeren door het museum leidde wees erop dat er in de wereld van vandaag nog steeds slavernij is als mensen om hun arbeid worden uitgebuit en in onveilige fabrieken werken.
Het monument voor Peerke Donders herinnert aan zjn werken.
Het museum besteedt in een permanente tentoonstelling aandacht aan wat je daar tegen kunt doen en brengt de werken van barmhartigheid in beeld. Zo vraagt een grote stapel kleding aandacht voor inzameling van tweedehands spullen.
De permanente tentoonstelling bevat vele objecten die herinneren aan de Tilburgse missionaris.
“De werken van barmhartigheid worden meestal liefdewerken genoemd. Werk dat je doet om een ander te helpen zonder er zelf winst uit te halen. Via de oproep van Jezus in het Nieuwe testament vonden de liefdewerken hun weg naar de hoofden, harten en handen van mensen,” is op de muur te lezen.
“Niet vreemd dus dat de eerste weeshuizen, scholen en ziekenhuizen in Nederland door gelovigen zijn gesticht, het was immers hun plicht de vreemdelingen te herbergen, onwetenden te onderwijzen en de zieken te verzorgen,” vervolgt de tekst.
In de ruimte waar de gids de jongeren vervolgens mee naartoe nam wordt het leven van de zalige gepresenteerd. “Peerke voelde zich geroepen om de melaatsen in Suriname te gaan verzorgen, om de slaven op de plantages te verlossen en om onderwijs te geven, omdat hij geloofde in die oproep van Jezus.”
Borstbeeld van Peerke Donders.
Peerke Donders werkte meer dan veertig jaar in Suriname. Hij verliet Nederland in 1842 om nooit meer terug te keren. Hij schreef meer dan 150 brieven naar Tilburg, zodat er veel informatie is over zijn activiteiten in Suriname. In 1859 vestigt hij zich definitief op de leprakolonie Batavia, waar de melaatsheid grote verwoesting aanrichtte in de levens van mensen. Hij overleed in 1887 op 77-jarige leeftijd. Hij werd eerst op het kerkhof van de melaatsenkolonie begraven, maar later bijgezet in de kathedraal van Paramaribo. Paus Johannes Paulus II verklaarde Peerke Donders in 1982 zalig.
De groep jongeren uit Breda en Rotterdam bezocht daarna het naast het museum gelegen park met kruiswegstaties. Dit werd in de eerste helft van de twintigste eeuw ingericht met stenen beelden, waar de verschillende parochies van Tilburg aan bijdroegen. Samen met vicaris Ad van der Helm van het regiovicariaat Den Haag liepen de jongeren de kruisweg.
De kruisweg in het park.
Vicaris Van der Helm ging de jongeren vervolgens voor in gebed in de kapel, die staat naast het gereconstrueerde geboortehuis van Peerke Donders. Het leven van Peerke Donders was niet eenvoudig, vertelde de vicaris, maar de armoede waarin hij opgroeide weerhield hem er niet van om zijn grenzen te verleggen en zijn roeping te volgen.
Ook de tocht naar de WJD, naar Suriname en daarna naar Brazilië, is grensverleggend, gaf hij aan: “Dan is het mooi om te zeggen dat we geloven en dat we vertrouwen op God. Laten we hier op deze bijzondere plek nadenken over ons leven. God roept ons om op weg te gaan. We gaan naar Suriname en naar Rio, maar het gaat om onze levensweg. Waar ga je naartoe, waar zeg je ‘ja’ op?”
